Moeder: " Zou je niet eens wat anders doen dan voor tv hangen, je krijgt er nog meer tics van."

Bart (16j.): "Mens, laat me toch eens met rust!"

M: " Ik probeer je maar te helpen, dat is het enige wat wij willen, zowel papa als ik, je helpen".

Bart: " Jullie zijn compleet achterlijk! Sorry. Ik weet wel dat jullie je best doen, maar je probeert te hard."

Moeder: " Wat bedoel je?"

Bart: " Je bemoeit je met alles: eet dit niet voor je tics, ga op tijd slapen voor je tics... Laat me toch met rust, het is mijn lijf en mijn leven, ik zal mijn plan wel trekken.

Moeder: " Je weet toch wel dat jij niet de gemakkelijkste bent om mee te leven?"

Bart: " Ja, dat zal dan wel niet ."

Moeder: " Wil je mijn grootste wens eens horen?"

Bart (op hoog zing-zang-zaag-toontje): "Ik zou willen dat je gelukkig wordt en later op eigen benen kunnen staan".

Moeder: " Nee".

Bart: " Nee?"

Moeder: " Verrassing".

Bart: " OK, wat dan?"

Moeder: " Ik zou willen dat ik eens een normale conversatie met je zou kunnen hebben, zoals andere moeders met hun tienerkinderen".

Bart: " Dat kan je".

Moeder: " Nee, dat kan ik niet".

Bart: " Jawel".

Moeder: " Nee, jij voelt je altijd aangevallen en je wordt dan agressief".

Bart: " Dat is omdat jij altijd over hetzelfde zaagt. Hoe zou jij het vinden wanneer ik steeds over iets begin dat jou dwars zit. Jij zou hetzelfde doen".

Moeder: " Nee, dat zou ik niet".

Bart: " Ja, dat zou je wel".

Moeder: " Nee, toch niet".

Bart: " Ja zeg, wat wil je nu dat ik zeg . - ik kan me dat allemaal niet aantrekken wat jullie zeggen, - ik leer mezelf af om mij nog iets aan te trekken -, . iedereen zit al eens met problemen waar een ander geen zaken mee heeft, maar als ik met zoiets zit, dan flap ik het eruit, en dat wil ik niet. Ik heb daar geen controle over. Ik heb meer controle over dat wat er vanonder uit mijn lijf komt dan over wat er uit mijn mond komt .. en het laatste wat ik wil is dat er iemand begint van: ocharme onze Bart.. dus, laat me nu eindelijk eens gerust."

Moeder (zucht): ".Ok dan maar.."