Beste TS - vrienden,

Met deze brief wil ik toch eens reageren op het artikel ' INTERVIEW MET FILIP' in het Tourettertje.

Ikzelf ben nu 35 jaar. Ik ondervind last van het Tourette Syndroom sinds mijn 8 jaar. Tot mijn 34 jaar ben ik totaal onwetend geweest wat betreft de reden van alle verschijnselen. Wanneer ik Filip hoor vertellen over het zich verzetten tegen de maatschappelijke normen, het bekeken en bespot worden, leraars die je niet begrijpen en daardoor een hekel aan je hebben, enzovoort......., ik heb het allemaal meegemaakt. Iedereen met Tourette kent immers dit onbegrip.

Als men bovendien 26 jaar lang moet leven zonder te weten wat er precies scheelt, kan je je ook voorstellen dat je reeds op jonge leeftijd denkt: "Ik wou dat ik al 70 jaar oud was, dan was het bijna voorbij." Want je gaat er mee slapen en je staat er mee op, het is het eerste waar je aan denkt wanneer je wakker wordt!

En toch Filip, wanhoop niet wat de toekomst betreft. Ikzelf heb door zelfstudie mijn doel bereikt. Opletten in de klas kon ik bijna nooit, hoewel ik wèl fysiek aanwezig was. Wanneer we onmiddellijk na een uitleg iets moesten doen, moest ik het steeds weer aan een andere jongen vragen.

Toch heb ik tot mijn 22 jaar op de schoolbanken gezeten. Hierdoor heb ik nu een job gevonden in de chemische industrie.

Ik heb een leidinggevende functie over een 10-tal mensen en kan hierdoor gaan en staan waar ik wil. Wil ik binnen zitten lezen dan doe ik dat. Wil ik buiten gaan rondlopen, dan doe ik dat evengoed. Voordien heb ik voor een landmetersbureau gewerkt, ik had daar dezelfde mogelijkheden.

Voor iedereen is wel iets weggelegd.

Wat betreft het vinden van een partner, Filip, wil ik toch evengoed iets zeggen. Ik ben zelf bijvoorbeeld getrouwd met een begripvolle vrouw (en die zijn er weliswaar veel meer dan je op het eerste gezicht zou denken) en heb twee schatten van kinderen (9 en 10 jaar). Deze twee kinderen vertoonden enkele jaren geleden beginnende tekenen van TS. Door een zachte, liefhebbende en vooral knuffelende houding van ons beiden zijn momenteel geen tekenen meer zichtbaar.

Ik heb ervaren dat de meisjes die ik in mijn jonge leven heb ontmoet of wou ontmoeten, achteraf grotendeels begripvolle vrouwen bleken te zijn. Ik weet het, wanneer de TS symptomen zich erg voordoen is het moeilijk om uzelf te verkopen, maar hiervoor zijn er hulpmiddelen uit de medicatie.
Het is een kwestie van de eerste contacten te leggen.

Filip, ooit dacht je dat je bezeten was, je begon aan jezelf te twijfelen enz....., zo heb je ook zoals waarschijnlijk bijna iedereen met TS, ontspanningsoefeningen aangeleerd. Deze ontspanningstechnieken gebruik ik zelf in een agressieve bui, ik zonder me af, en na een half uur is het over.

Filip, ik zeg je nu: kom versterkt uit de strijd en laat alle spotters uit je jonge leven links liggen. Onthou dit van mij, want ik heb dit ervaren: sommige van die mensen die destijds met mij lachten hadden mij na 15 jaar zelf nodig... en op zo'n moment is het onze beurt.

Met dit schrijven heb ik het gevoel dat ik mezelf wat bloemetjes heb toegeworpen. Het is evenwel de waarheid en het was enkel de bedoeling om Filip (en misschien nog anderen) een hart onder de riem te steken door te zeggen: het kan echt anders, wij kunnen evengoed gelukkig worden.
Evengoed zullen sommige mensen dit als bluffend ervaren, daarom blijf ik liever anoniem.

Mijn brief is zeer oprecht en ik hoop hiermee een steun te zijn geweest.

Omdat vele leden onder de indruk waren van Filip's getuigenis willen wij u nog iets vertellen over zijn huidige toestand. Filip heeft zijn studies hervat en is in 1 keer zijn examen middelbaar onderwijs gaan afleggen voor de middenjury te Brussel. Wie hier enige ervaring mee heeft weet hoe zwaar dit is. Toch is Filip met glans geslaagd. En korte tijd daarna heeft hij zelfmoord willen plegen. Het was kantje boordje, men heeft hem op het nippertje er nog doorgehaald. Hij is dan terug in de pstchiatrie 'gevlucht' (zoals hij dat zelf steeds verwoord); op dit moment weten we niet of hij al terug thuis is. Wat we wel weten van zijn moeder is dat hij altijd 'Het Tourettetje' leest. We wensen hem allemaal het allerbeste, en Filip, neem nog eens contact of kom eens langs. Tot ziens!

Nogmaals willen we benadrukken dat niet de TS de oorzaak is van dergelijke depressies maar wel het onbegrip van de omgeving.