Aangezien het gebruik van geneesmiddelen Tourette niet stopt, niet tot genezing leidt en niets verandert aan de langetermijn prognose van de aandoening, moet de beslissing om wel of niet medicatie te nemen uitsluitend gebaseerd zijn op de impact die Tourette heeft op de kwaliteit van het leven van de getroffene. (G. Erenberg, neuropsychiater, 1999)

Het komt er dus op neer dat men slechts medicatie geeft wanneer de persoon met Tourette er zelf om vraagt, ofwel omdat de tics fysiek belastend zijn ofwel omdat het psychisch te belastend is (of allebei). Men geeft dus geen medicatie omdat de omgeving zich stoort aan de symptomen…
Vooraleer verder te gaan willen we ook nog benadrukken dat men steeds de persoon als een geheel moet behandelen en niet alleen de symptomen.
En omdat het om een chronische stoornis gaat moet de getroffene (kind of volwassene) indien enigszins mogelijk, zelf betrokken worden bij het behandelingsproces, waarbij men steeds rekening houdt met zijn of haar mening over de eventuele vooruitgang of negatieve bevindingen.

Psycho-educatie is het belangrijkste aspect van de behandeling: volwassenen, ouders en kinderen, broers en zussen, moeten uitgebreid geïnformeerd worden over Tourette, over de mogelijke bijkomende problemen en over de specifieke symptomen van de betrokkene zelf. De voornaamste punten bij deze voorlichting zijn:
· de oorzaak (genetisch, rol van de neurotransmitters);
· de prognose (in tegenstelling tot vroeger weet men nu dat de vooruitzichten niet zo slecht zijn);
· de geassocieerde problemen die bij Tourette kunnen opduiken (angst-en paniekstoornissen, depressie, OCD, ADHD, enz.);
· de behandelingsmogelijkheden.
Men kan hiervoor het beste terecht bij een arts of psycholoog die Tourette door en door kent of bij ervaringsdeskundigen van de Tourettevereniging. Literatuur en video's vormen hierbij een belangrijke ondersteuning net als het deelnemen aan contactdagen.

Psychotherapie die ondersteunend werkt heeft ook zijn nut. Het geeft de persoon met TS de gelegenheid om vrijuit over zichzelf, zijn problemen en symptomen te praten. Met de therapeut kan hij/zij samen naar strategieën op zoek gaan om angsten te overwinnen of sociale problemen op te lossen en dus beter te functioneren. Deze vorm van therapie kan gedurende enkele weken plaatsvinden maar ook vele maanden duren.
Ook voor kinderen kan deze aanpak nuttig zijn. Ze kunnen problemen hebben met gênante tics, ze hebben misschien last van pestkoppen of worden sociaal uitgesloten in de klas. Als gevolg hiervan kunnen ze een laag zelfbeeld ontwikkelen.
Er kunnen angsten ontstaan en/of een depressie en er kan sprake zijn van een slechte verstandhouding met ouders en familie. Ze hebben er baat bij wanneer ze profesioneel gesteund worden in het aanvaardingsproces van Tourette.

Gedragstherapie kan overwogen worden om OCD verschijnselen (dwanghandelingen) te behandelen. Tics met gedragstherapie behandelen is tot nu toe niet erg succesvol. Wanneer een tic door gedragstherapie verdwijnt komt er meestal wel een andere (soms nog vervelender tic) in de plaats.

Medicatie moet soms voorgeschreven worden. Wanneer de omgeving goed geïnformeerd werd, er een ondersteunend klimaat heerst zowel thuis als op school (in de werkomgeving ligt dit moeilijker) en de tics toch ernstig blijven en het fysiek of sociaal functioneren belemmeren, kan medicatie uitkomst bieden.
Soms dient ze enkel om een moeilijke periode met hevige tics te overbruggen. Na een half jaar bvb. bouwt men de medicatie af om de symptomen te evalueren en regelmatig blijkt dan dat de tics spontaan milder geworden zijn en verdere behandeling niet meer nodig is.

Voor alle medicatie voor Tourette geldt de regel: begin laag, start traag.
Dus starten met de laagste dosissen en langzaam opbouwen.

Medische behandeling bestaat uit het toedienen van typische neuroleptica zoals o.a. Haldol, Orap, Dogmatil, Tiapridal of atypische zoals Risperdal. Ook Dipiperon, Clonidine, antidepressiva (Prozac, Seroxat, enz.), Botox, of alternatieve medicatie zoals nicotinepleisters en medische marihuana behoren tot de mogelijkheden.

Bekijk ook de pagina's over Medicatie - Deel 1 : Tolerantie, veiligheidsaspecten en mogelijke bijwerkingen en Medicatie - Deel 2 : Het gevaar van op tics gelijkende bijwerkingen van medicatie.

We herhalen hier nogmaals onze waarschuwing : al deze informatie is slechts indicatief.
Vraag steeds de mening van uw arts